Óvinurinn er fundinn og orrustuflugvélar bíta ekki á hann.

Þegar stríð vofir yfir lítilli þjóð og innrásarher vomir úti fyrir velktist enginn í vafa um að rétt væri að grípa til varna og byggja bandalög með öðrum þjóðum í von um að geta stökkt á brott árásarhernum eða hrundið árásinni.

Á sama tíma og Davíð Oddsson átti í heitstrengingum við Bandaríkjamenn vegna fjögurra herþota og fyrirsjánlegrar brottfarar bandaríska hersins sem fann engan óvin til að verjast voru þegar teikn á lofti um raunverulega óvini og alvöru árás á varnarlaust Ísland en forsætisráðherra okkar og síðar seðlabankastjóri vildi ekki ansa einu orði kröfu margra um  aðild að því efnahagslega varnarbandalagi sem eitt hefði getað gert okkur kleyft að verjast þeirri árás sem nú hefur verið gerð á landið.

Margir okkar færustu sérfræðinga hafa varað við því að Ísland væri efnahagslega varnarlaus bráð fyrir fjölmarga öfluga óvini.  Í ákafa okkar við leit að óvini sem  byssur og flugskeyti gætu grandað var í engu sinnt um raunverulegar varnir landsins, varnir gegn herforingjum voldugustu vogunarsjóða.

Ef nokkru sinni var ástæða fyrir okkur að gerast aðilar að NATO hefur nú árum saman ekki verið síðri ástæða fyrir okkur að gerast aðilar að ESB og þátttakendur í myntbandalaginu. Því betur sem aðrar af minni  þjóðum Evrópu hafa búist til efnahagslegra varna með þátttöku í ESB því augljósari bráð hefur Ísland orðið – Það að verja ekki landið með ESB aðild er jafngilt því að hafa landið varnarlaust á viðsjárverðum tímum þegar herir fara um og ræna þeim lendum sem þeir ráð við.

En þó stríðið sé skollið á og okkur takist nú að stökkva árásahernum á brott eftir samt talsvert tjón sem hann hefur þegar valdið þá býr framtíðin áfram yfir fjölmörgum hættum sem fráleitt er að verjast ekki með þátttöku í því efnahagslega varnarbandalagi sem ESB tvímælalaust er. Menn mega ekki lengur láta fáfræði og fordóma byrgja sér sýn til nauðsynlegra varna íslensku efnahagslífi – við erum síst fullvalda undir hælnum á fjárglæframönnum og ofurgamblerum, við tryggjum fullveldi okkar best með aðild að ESB og aukum jafnframt áhrif okkar.

Í dag tryggjum við raunverulega varnir Íslands gegn alvöru óvinum aðeins með þátttöku í ESB.

 

Allir taka skort í Íslandi

Athugasemdir

[J.H. (IP-tala skráð) 9.4.2008 kl. 07:03]

Ég get ekki annað en verið sammála þessu.  Efnahagslegur stöðugleiki á Íslandi verður best tryggður til frambúðar með ESB aðild og þátttöku í myntbandalagi Evrópusambandsins.

Íslenska krónan varðist vel, en í alþjóðahagkerfi nútímans má hún sín lítils sem minnsti sjálfstæði gjaldmiðill í heimi.

Annars er magnað að það fyrsta sem að íslensk stjórnvöld gerðu var að finna sökudólga að ástandinu á íslenskum fjármálamarkaði.  Það er einblínt að að kenna einhverjum um hvernig fór.  Það er í sjálfu sér háalvarlegt mál að erlendir vogunarsjóðir skuli hafa gert markvissa atlögu að íslensku efnahagslífi með það fyrir augum að hagnast; en það virðist alltaf gleymast að það lagar ekki ástandið.  Það lagar ekki kerfið.

Það að umræddir sjóðir skuli hafa getað hagnast á því einu að taka skortstöðu gagnvart íslensku krónunni gefur til kynna galla í kerfinu.  Þennan galla verður að laga.  Það verður ekki gert með því að benda annað og segja: "Þeir gerður þetta og þetta."  Það verður aðeins lagað með markvissum breytingum innan frá.  En það fæli í sér að íslenskir stjórnmálamenn tæku ábyrgð og játuðu eigin mistök.  Er ekki að sjá það gerast í bráð.

[Andrés Magnússon, 9.4.2008 kl. 08:23]

If you can’t beat them, join them?

[Helgi Jóhann Hauksson, 9.4.2008 kl. 09:40]

JH og Andrés, takk fyrir tvö athyglsiverð og efnsimikil innlegg þó mislöng séu í orðum talin. 

[Gunnar (IP-tala skráð) 9.4.2008 kl. 11:11]

Það verða örugglega talin versu mistök íslandssögunnar að við skyldum ekki í það minnsta reyna hvernig samninga við fengjum við ESB strax fyrir 13 árum og öll ár síðan. - Það er miklu aumingjalegra að þurfa leita þangað til neydd eða eftir harða áminningu eins og þessa og margar aðrar sem við gætum orðið fyrir en þegar allt er í góðu lagi.

- En nú meiga menn samt ekki bíða lengur hvað sem stendur í stjórnarsáttmálanum - inn vil ek, og það ekki seinna en strax.