Ekta íslenkst partý á Austurvelli - Harkan sex

Set hér inn slatta af myndum frá í gær  en vísa á Nei. um umfjöllun þar til mér vinnst betri tími til.

Ég get þó sagt að ég kynntist því strax í upphafi dags í gær að sumir lögreglumenn vissu ekki hvert þeir ættu að beina dagskipun Björns Bjarnasonar og Ara Edwald um aukna hörku annað en af handahófi á hvern sem fyrir var enda ekki aðrir til að verða fyrir henni. Því kynntist ég á eigin beinum, án slysa þó, en greini betur frá því seinna með meiru. Nefndi líka við ýmsa að mér virtust þeir sérstaklega önugir við myndvélar og þá sem bæru þær.

- Ég var reiður allan daginn eftir þá reynslu og fann á sjálfum mér hvernig ruddaskapur sumra lögreglumanna hlýtur að æsa fólk, ég hélt mér þó við myndvélina en lét eftir mér að skammast yfir þessu í nokkrum lögreglumönnum sem virtust af alvöru vera tilbúnir að hlusta.

- En tuttugu handteknir eftir klukkutíma hávær en friðsamleg mótmæli og tugir urðu fyrir piparúða strax í upphafi - það var ekki glóra í þessu sem sést best á því að þegar einhverjir voru orðnir virkilega óþekkir um nóttina voru ekki „nema“ 4 handteknir.

Þeir handteknu eru áberandi í þessum myndapakka sem ég set inn en það er m.a. vegna þess að ég var spurður hvort ég ætti myndir sem sýndu tímasetningar atburða varðandi þá. Nafn myndanna er tímasetningin og allir sem eru að vinna þessu fólki vel mega notast við myndirnar til þess, - eins ef það þyrfti stærra frumrit má hafa samband á netfangi [e-mail]. Margir þeirra handteknu fengu á sig piparúða en nutu engrar aðlynningar heldur eru með hendur bundnar aftur fyrir bak og gátu því ekki einu sinni sjálfir nuddað framan úr sér. - Það hefur marg oft reynst mjög hættulegt. (Sjá eldri færslu: Engar nornaveiðar segir Björn og pikkar upp mótmælendur)

- Munum það að mótmælendur eru ekki einn massi heldur þúsundir einstaklinga þar sem hver ber ábyrgð á sér einum og sínum gerðum, lögregla getur ekki hrint eða barið aðra fyrir óhlýðni eða vanvirðingu einhverra mótmælenda.

 Slatti af myndum frá í gær  ATH! -tvísmella á mynd í albúmi til að stækka

Nýja-Framsókn klúðrar tækifærinu til að skilja eftir spillinguna

Heldur hinn nýi formaður Nýja-Framsóknarflokksins að hann hafi verið kosinn einvaldur?

Ekki aðeins klúðraði Nýja-Framsókn tækifærinu til að sýna þjóðinni að þar væri uppspretta nýrra og betri vinnubragða þegar víxlað var sigurvegurum formannskjörs, heldur er fyrsta verk nýkjörins formanns að gefa fingurinn framan í lýðræðið og nýmarkaða nær einróma ákvörðun flokksþings um að sækja um ESB aðild, flokksins sem hann bauð sig fram til að þjóna en virðist í þess stað ætla eins og aðrir spilltir stjórnmálamenn að láta flokkinn þjóna sér.

- Er þá ekki almennt öll stefnumótun flokksþings Framsóknarflokksins algerlega óþörf? - Einvaldurinn er tekinn við.

Hvað eiga kjósendur að halda um slíkan flokk og slíkan flokksformann? Hve mikið mark mun hann síðar taka á vilja kjósenda og þjóðarinnar þegar hann gefur svo lítið fyrir skýrt samþykktan vilja síns eigin flokks.

Ekki hægt að leggja grunninn eftirá

Það er beinlíns brýnt að ákveða í upphafi hvar og hvernig á að taka grunn til að byggja nýtt Ísland. Það er ekkert hægt að segjast ætla bíða með grunninn þar til búið er að byggja. ESB aðild leysir ekki vandann en með inngöngu í ESB og upptöku evru leggjum við nýjan grunn að nýrri efnahagslegri uppbyggingu, vandaðri stjórnsýslu og nýju trausti innlendis og erlendis. - Við verðum svo sjálf að hanna og byggja samfélagið sem við reisum á grunninum, en á meðan húseiningarnar eru hannaðar, smíðaðar og reistar verður að vera ljóst á hvaða grunni fyrirhugað er að byggja. Krónan er ónýt og upptaka evru er óhjákvæmileg, við verðum því að fara í gegnum það að ákveða hvert við stefnum í þeim efnum og nú er tíminn til þess fyrst við vorum ekki löngu búin að því.

Þegar Sigmundur Davíð gefur þessari nýsamþykktu stóru og lýðræðislegu ákvörðun flokksins síns fingurinn er það beinlíns risastórt brot gegn lýðræðislegum vinnubrögðum og algerlega andstætt markmiðunum með kjöri hans sem er að sannfæra kjósendur um að spillingin hefi verið skilin eftir í Gömlu-Framsókn.

Lýðræðinu gefinn fingurinn á fyrsta degi

Í þess stað birtir nýi formaðurinn strax í upphafi ferilsins þá hlið sína gefa ekkert fyrir lýðræðislega samþykkt og er þá allt áfram eins og áður, engin leið er að vita fyrir hvað Framsókn stendur þrátt fyrir skýra samþykkt flokksþings.

Nýja-Framsókn hefur því ekkert skilið eftir í Gömlu-Framsókn þrátt fyrir ný andlit, ný nöfn og ný númer.  - Sé þetta rangt skilið eins og það blasir við af fréttum ætti Sigmundur að gefa út skýra yfirlýsingu um að hann fylgi af alhug svo stórri lýðræðislegri samþykkt flokks síns sem ESB-samþykktinni.

Ofurskuldir sjávarútvegs með veði í ofurverðlögðum kvóta

Í kvótanum og ofurskuldsettum sjávarútvegnum er í raun upphaf og endir íslenska fjármálaævintýrsins.  Ef ég man rétt sagði Edda Rós Karlsdóttir í útvarpsviðtali í sumar að útlendingar sem ekki trúðu á íslenska fjármálaævintýrsið áttuðu sig ekki á hve kvótinn hefði aukið mikið „eigið fé“ og veðsetningamöguleika íslenskra fyrirtækja.

Þetta jafngilti því raun að stórir haugar af peningum væru prentaðir og gefnir útgerðarmönnum sem svo uxu eins og við töfra við það eitt að velta þeim fram og til baka í sömu fyrirtækjum, úr vinstri hendi í þá hægri og aftur til baka í þá vinstri, með sameiningum og myndun „group“-fyrirtækja um þau og öðrum hundakúnstum.

EN í stað þess að peningarnir nýttust til uppbyggingar í sjávarútvegi fóru menn með peningabunkana og keyptu banka, moll eða flugfélög og aðrir keyptu útlensk stórfyrirtæki við Oxfordstræti og víðar og léku þar einnig töfrakúnstirnar sem þeir höfðu lært með verðlagningu kvóta nema nú hét það einverjum fínni nöfnum, „viðskiptavild“ og fleiri fín orð yfir uppblásin tómamengi ...

- en það á enn eftir að finna einhvern til að borga kvóta-reikninginn...

... og ef við viljum hafa áhrif á að hann lendi ekki á börnunum okkar eins og allt hitt ættum við láta skoða ofurskuldir sjávarútvegsins með veði í ofurverðlögðum kvóta strax.

Krisitinn Pétursson hefur lengi fjallað um þetta og Egill Helgason hefur nú dregið fram afar athyglisverðar upplýsingar (hér) frá  Dr. Ingólfi Arnarsyni.

Tölur um skuldir sjávarútvegsins eru þó á reiki eða frá 500 milljöðrum til 1000 milljarða. Ljóst er hinsvegar að kvóti var verðlagður útúr kú til að geta veðsett hann hærra - og prentað meiri peninga útá hann - á okkar kostnað.

Engar nornaveiðar segir Björn og pikkar upp mótmælendur

[Myndir frá mótmælafundinum í gær]

Björn Bjarnason dómsmálaráðherra hefur áorkað því að margfalt meira fé er nú varið til sérsveita lögreglu sem fylgjast með mótmælendum en til efnahagsbrotadeildar sem átti að gæta þess að þjóðin yrði ekki rænd. Lögregla tekur nú [sjá hér] ungmenni við vinnu sína t.d. á leiksskóla eða hvar sem til þeirra næst til yfirheyrslu hjá lögreglu án tilgreindra saka, grunsemda eða ávirðinga.

Við meinta atburði hafði verið hafður í frami hávaði.

A.m.k. sjö urðu fyrir því síðustu daga síðustu viku að lögreglu dugði ekki að boða ungmennin til spurninga heldur sótti þau úr störfum sínum, og úthlutaði þeim svo lögmanni sem opinberlega hefur lýst vanþóknun á mótmælendur og opinberlega skorað á þjóðina að stofna „hvítliðasveitir“ [sjá hér] sem merkir hópa hægrisinnaðra óbreyttra borgara handgengna stjórnvöldum sem tilbúnir eru til að berja á mótmælendum með velþóknun dómsmálaráðaherra og stjórnvalda.

Á sama tíma hefur vefritið Nei. upplýst með ljósmynd að mögulega hafi lögreglumaður klæðst andlitsgrímu og blandað sér í hóp mótmælenda við Landsbankann (óstaðfest af lögreglu).

Þá viðurkenndu yfirmenn lögreglu á borgarafundinum í Iðnó að þeir létu óeinkennisklædda lögreglumenn blanda sér í hóp mótmælenda m.a. til að taka af þeim ljósmyndir til viðbótar við myndir úr öryggismyndavélum lögreglu sem eru t.d. á Austurvelli.

Þá eru uppi rökstuddar grunsemdir um hleranir og hafa skýr dæmi þar um verið tilgreind þar sem ekki aðrar skýringar hafa fundist bæði hjá vörubílsstjórum í sumar og mótmælendum nú.

Eva Hauksdóttir aðgerðarsinni sem talaði í Iðnó hefur einnig upplýst með útskrift frá netþjóni sínum að maður sem setti inn ofstopafullt innlegg í hennar garð á bloggið hennar undir dulnefninu „Grímur“ gerði það af vef dómsmálaráðuneytisins og að sá einstaklingur var þann sólarhring a.m.k. jafngildi heils vinnudags inni á bloggi og vef Evu [sjá hér]

- og enginn helstu fjölmiðla hefur fylgt þessu sérstaklega eftir.

Alvarlegast af öllu sem fram hefur komið er samt ítrekuð krafa forstjóra lang stærsta fjölmiðlafyrirtækis landsins um meira lögregluofbeldi á sama tíma og sjónvarpsstöð hans gegnir kalli hans með því að hæðast að mótmælendum og mótmælum, skrökva á þá sakir [sjá hér] og ofná allt saman hafa Stöð2 eða aðrir fjölmiðlar 365 enn ekki spurt eða flutt fréttir af hve margir mótmælendur slösuðust eða þurftu að leita læknishjálpar eftir ítrekaðar óþarfar piparúðaárásir lögreglu á mótmælendur við Hótel Borg [sjá hér] eða fyrr við lögreglustöðina.

Sú afstaða fréttastofu Stöðvar 2 og forstjóra 365 sem í því felst gagnvart mótmælendum er sú sama og helstu kúgunaröfl síðustu alda hafa sýnt andmælendum sínum - þeir eru einskis verðir ekki einu sinni þess að „fallnir og særðir“ séu taldir.

Þess vegna flytur fréttastofan engar fréttir af slösuðum mótmælendum hvorki hve margir þeir eru eða hve illa leinkir þeir voru, en vorkennir á sama tíma sér og sínum ómælanlega og margflytur fréttir sjálfum sér til samúðar. - Málsstaður mótmælenda og framganga er svo vísvitandi gerð að skrípafrétt hjá fréttastofu Stöðvar 2. Merkingalaus skrípalæti Ástþórs Magnússonar sem fáir urðu varir við á vettvangi tekur yfir fréttina um þúsundir sem mættu á mótmælafundinn á Austurvelli í gær, en ekkert er minnst á efni ræðumanna, þátttöku eða undirtektir.

Ari Edwald forstjóri Stöðvar 2 hefur kosið að persónugera mótmæli gegn úrræðaleysi stjórnvalda sem fram fóru við Hótel Borg, að taka persónulega til sín mótmælin sem beindust gegn úrræðaleysi og vanhæfni stjórnvalda. Það væri jafn rétt og ef hótelstjóri Hótel Borgar tæki atburðina sem persónulega gagnvart sér.

Ari hefur síðan aðeins endurtekið öfgafulla og ýkjukennda afstöðu sína til mótmælenda og lýsingu sína á þeim sem „ótýndum vopnuðum glæpamönnum“.

Með sama hætti hefur Björn Bjarnason dómsmálaráðherra kosið að taka mótmælin almennt persónulega til sín. Um leið og Björn hvetur til varfærni í garð þeirra sem grunaðir eru um að hafa sett Ísland á hausinn, þá ber Björn á borð ýkjukenndar túlkanir á mótmælum og hvetur beint og óbeint lögreglu til að sýna mótmælendum meiri hörku og ver persónulegar aðfarir lögreglu að einstökum mótmælendum.

Alvarlegt ástand ranghugmynda valdamestu manna

Hér er að myndast mjög alvarlegt ástand ranghugmynda og vænisýki valdhafa og valdamikilla auðmanna í garð almennings. - Þeirra ranghugmyndir  eru miklu alvarlegri en almennings þar sem þessir menn fara með einkaréttinn til beitingu á obeldis á  Íslandi.

- Það verður að gera afar ríkar kröfur til þeirra sem geta haft áhrif á beitingu lögregluofbeldis, - miklu ríkari kröfur um að ganga fram af hófsemd en til óbreytts almennings.

Það eru miklu alvarlegri mistök að beita lögregluofbeldi af óþarfa en að beita því ekki þegar það gæti gert gagn. - Reyndar ætti aldrei að beita því ef með nokkru einasta móti er hægt að komast hjá því. Það hefur þegar sannast að jafnan þarf ekki nema þolinmæði, prúðmennsku og staðfestu lögreglu til að leysa mál með mótmælendum.

Piparúði er lífshættulegt og kvalafullt vopn beitt í refsingaskyni fyrir óhlýðni en ekki til að verjast.

Eftir að vera sjálfur vitni að atburðunum á gamlársdag og geta margfarið yfir þá með mínum eigin ljósmyndum er ég ekki í neinum minnsta vafa um að bæði þegar lögreglan beitti piparúða inn og svo aftur úti var það bæði óþarft og mjög hættulegt.  Það var lang mesta hættan sem skapaðist þennan dag bæði vegna piparúðans sjálfs sem beitt var í alltof miklu magni að ástæðulausu og svo vegna þrengsla við undankomu mótmælenda sem fyrr urðu og að lögreglan hafði lokað annarri undakomuleiðinni en einnig var grjóti hent þegar seinni árás lögreglu stóð yfir og verður skoðast sem (óverjandi) viðbrögð við henni.

- Sjálfur gerði ég mér ekki grein fyrir alvarlegum afleiðingum piparúðans fyrr en ég kom að fórnarlömbum hans og las svo um réttarhöld vegna notkunar hans. Þá grunað mig ekki að hann væri sérstklega útbúinn til að loða við augu og öndunarfæri og valda viðvarndi kvölum sem ekki væri hægt að þvo í burtu með vatni.

Þetta er miklu alvarlegra mál en flestir gera sér grein fyrir. Við nýleg réttarhöld í USA vegna beitingu piparúða voru lögð fram gögn um 100 dauðsföll tengd beitingu lögreglu á piparúða. Í flestum tilviku er þó kennt um ofnæmisviðbrögðum, astma eða hjartagöllum - en ekki piparúðanum sem kallaði fram andateppu, hjartaáfall, ofurofnæmi eða panikviðbrögð þar sem fólk treðst undir eða fellur á flótta blindað af piparúða. - Það er svona eins og að kenna hjartastoppi um dauða manns sem fær byssuskot í hjartað.

Beiting piparúða í þessu tilviki var afar kvarlarfull refsing án dóms og laga fyrir meinta óhlýðni. - Að fara ekki nógu hratt í burtu [sjá hér].  Á það má minna að þrátt fyrir allt hafði lögreglan kynnst því að mótmælendur höfðu alltaf horfið sjálfviljugir fremur fljótt á braut þar sem þeir höfðu áður sest að t.d. í Seðlabankanum og víðar. Hér höfðu þeiri líka sest niður þegar lögregla lét til skarar skríða.

 

[Myndir frá mótmælafundinum í gær] og fleiri. 

Fátt segir af borgarafundum en íþróttir ryðja dagskrá RÚV

Hve oft gerist það ekki að íþróttaviðburðir sem í sjálfu sér hafa enga þýðingu utan keppninnar sem fram fer, ryðja dagskrá Útvarps og Sjónvarps. Fyrirvaralaust er fréttum og helstu dagskrárliðum vikið til hliðar fyrir íþróttakappleik. Í því ljósi verður það að teljast sérstök ákvörðun hjá yfirmanni eða yfirmönnum ríkisfjölmiðlanna að sýna ekki beint frá opnum borgarafundum um þá djúptæku kreppu og vandamál sem við okkur blasa, bæði á Austurvelli og í Háskólabíói. 

Reyndar gengur Ríkisútvarpið svo langt að skrökva stórkallalega til um fjölda þátttakenda í mótmælum á Austurvelli. Á íslandi er trölla trú að gildi þess að „tala“ upp eða niður hin ýmsu mál - en ekki að leita allra sjónarhorna og byggja á leit að raunveruleikanum.

Það sem nú skortir mest af öllu er traust

Össur, Ingibjörg og Geir Haarde ættu ekki að reyna að segja okkur að vandinn framundan sé ekki eins stór og við blasir. - Það er enginn sem tekur mark á því. Það sem nú skortir mest af öllu er traust.

Án þess tekur hvort sem er enginn mark á orðum ykkar. - Segið okkur satt um efni og staðreyndir sama hve sárt það er, hafið raunveruleg allt uppi á borðum - og þá mun traustið koma smá saman til baka. - Ef þið snúið útúr og bullið í okkur fjarar það litla sem eftir er af trausti í burtu.

Sá tími er liðinn að hægt sé að „banna umræðu“ á þeim grundvelli að umræðan sé skaðleg. Jafnvel „skaðleg umræða“ verður alltaf gagnleg að lokum ef hún byggir á frjálsri, opinni og upplýsandi samræðuhefð.

- Það er eitt það skaðlegasta sem hefur yfir okkur gengið að menn tóku að trúa því að hagt væri og jafnvel ganglegt að „tala upp“ efnahagsástandið með blekkingartali og jafn rangt væri að tjá svartsýni og áhyggjur og það var kallað að tala efnahaginn eða krónuna eða eitthvað annað niður.

Tali, tali, tali, ...

Ekki skal efast um að Davíð Oddssyni tókst bæði að tala upp „góðærið“ og traustið á að raunveruleg innistæða væri fyrir góðærinu - eyðslunni, ofur-offjárfestingum og bruðlinu - og að umræður um að krónan stæði kannski ekki undir þessu öllu hefði áhrif á tiltrú á krónuna. - En hvers virði er „góðæri“ sem grundvallast á „blekkingatali“ upp eða niður og hafnar viðvarandi alvöru samræðum um viðfangsefnin? Þar sem bannað er að gagnrýna eða láta í ljós áhyggjur því þá hrynji, efnahagurinn, krónan eða lánstraust bankanna.

- Hverskonar efnahagskerfi höfðum við byggt upp þar sem helstu aðdáendur þess trúa því enn og vita að það standi á slíkum brauðfótum að neikvæðar vangaveltur geti „talað það um koll“ - og ásaka menn fyrir það.

Við þurfum að tala frjálst um efnahagsmál og við þurfum að fá að heyra aðra tala frjálst og óþvingað um allar hliðar efnahagsmála, sé um það hefð vex efnahagslífið á traustum grunni og sveiflur bæði upp og niður verða líka stilltari en annars og innistæða verður miklu fremur raunveruleg fyrir uppsveiflum. 

Kreppan getur dýpkað

Eigin reglur og rök ESB eru okkar beittustu vopn

Peter Örebech sleppir mörgu mikilvægu t.d. að Eystrasalt er innhaf og því eru þar „sérstakar aðstæður“ og þar gilda því „sérstakar reglur“ sem fólu meðal annars í sér að Eystrasaltsráð stjórnaði fiskveiðum, eins og Miðjarðarhafsráð á Miðjarðarhafinu.

Einnig að Malta er eyja á innhafi og fiskistofnar umhverfis Möltu eru allir sameiginlegir fiskistofnar með öllum öðrum Miðjarðarhafsríkjum.

Það er hinsvegar kjarni sérstöðu okkar að helstu nytjastofnar eru ekki sameiginlegir með öðrum ríkjum, því er sjálf grunnforsenda fiskveiðistefnu ESB „sameiginlegur vandi krefst sameiginlegra lausna“ ekki til staðar hér.  - Að auki eru allar meginreglur sem skipta máli sem rök fyrir okkur nú þegar rök ESB fyrir helstu stefnum og ákvörðunum þeirra sjálfra, við notum því þeirra vopn gegn þeim.

Ekki aðeins er sjálf forsenda fiskveiðistefnunnar þessi: „sameiginlegur vandi krefst sameiginlegra lausna“ og því ekki til staðar hér, heldur eru hér líka „sérstakar aðstæður krefjast sérstakra lausna“  rök ESB fyrir sérstöku og aðskildu kerfi á Miðjarðarhafinu og Eystrasalti, sem og afskiptaleysi ESB af fiskveiðum fjarlægra eyja og lenda í eigu ríkjanna svo sem eyjum Frakka í Karabíska hafinu, og hér eru einnig „sérstakar aðstæður“. 

- Þá er „nálægðarregla ESB“ ein sú mikilvægast sem aftur eru mikilvæg rök fyrir því að fyrst hér er ekki sameiginlegur vandi ESB-ríkja heldur sérstakar aðstæður sem krefjist sérstakra lausna þá ber samkvæmt reglum ESB að fara með þær ákvarðanir eins nærri vettvangi og unnt er.

- Um Íslandshaf gildir þá að ákvarðanir varðandi það beri að taka á Íslandi.

Hér er því ekki um neinar undanþágur að ræða heldur útfærslu á megin hugmyndum ESB byggð á rökum og forsendum ESB.

Sérstaða okkar er allt önnur og eindregnari en Norðmanna og Færeyinga vegna vistfræðilegs aðskilnaðar hafsvæðanna, en til viðbótar þessu ber okkur að vitna til þess að EB lofaði Færeyjum á sínum tíma að finna ásættanleg lausn fiskveiðimála þeirra kysu þeir að verða aðilar og að Norðmenn hafi tvisvar fellt samning vegna fiskveiðimálanna og því sé nú komin tími til að ESB sýni fiskveiðiþjóðum norðursins alvöru samkomulagsvilja.

ESB er viðkvæmt fyrir sínum eign grunnreglum og ef við leggjum upp okkar mál með þeirra eigin grunnreglur að vopni kæmi mér það á óvart að það opnaði ekki leiðir til lausna.

Með þessari leið værum við að virkja staðfestu þeirra um eigin forsendur og grunnreglur okkur í vil.

ESB myndi stjórna hafsvæðinu

„Annað lýðveldið Ísland“ óhjákvæmileg nauðsyn

Eðli og gerð íslenska stjórnkerfisins er grunnorsök þeirra ófara sem við eru rétt að byrja að ganga í gegnum.  Stjórnkerfi okkar hefur eins og Vilmundur heitinn Gylfason varaði okkur við fyrir 30 árum, reynst algerlega vanmegnugt um aðhald og eftirlit með sjálfu sér, stofnunum samfélagsins og öllu viðskiptalífi landsins. - Í raun hefur það reynst gróðrarstía spillingar og sérhagsmunagæslu. Ég efast ekki um góðan vilja margra manna en augljóslega hefur hann hvergi nærri dugað til.

Allan lýðveldistímann hefur Alþingi ætlað að endurskoða stjórnarskrána. - Niðurstaðan hefur alltaf orðið sú sama - að aldrei hefur neinu verið breytt um stjórnskipun Lýðveldisins Íslands, og það þó stjórnarskráin sé samin undir danska kónginum fyrir Noreg, í kjölfar byltingaársins 1848, þ.e. fyrir 160 árum. Þær breytingar sem gerðar hafa verið hafa lotið að öðrum hlutum en stjórnskipuninni að undaskyldum allra brýnustu breytingum til stofnunar lýðveldisins árið 1944.

Sjálfstæð og ótengd þvers- og kruss umdæmi, stjórnvöld og stofnanir

Ef Ísland á að geta staðist sem sjálfstætt og fullvalda lýðveldi til frambúðar verður að endurstofna stjórnskipan íslenska lýðveldisins með algerlega nýrri stjórnarskrá og nýrri stjórnskipan, að gleyma því sem við búum við til að semja nýtt frá grunni sem til hins ýtrasta byggði á hugmyndum um  aðskilnað og  innibyggt aðhald og eftirlit. M.a. með allskyns skörun og þvers- og kruss uppbyggingu sjálfstæðra og ótengdra stofnanna, umdæma og sérstakra eftirlitsfunksjóna.

Dæmi mætti taka að umdæmi skipulagssvæðis annarsvegar og umdæmi byggingaeftirlits hinsvegar væru ólík. Kópavogur gæti verið ein skipulagsheild en að t.d. 3 umdæmi byggingaeftirlits næðu hvert yfir hluta Kópavogs, hluta Hafnarfjarðar og hluta Garðabæjar og heyrðu ekki beint undir eitt sveitarfélag. Sama hugsun næði til allra annarra þátta - en með annari skörun og mismunandi rótum valds og umboðs.

Þá verður  að kjósa handhafa framkvæmdavalds og löggjafarvald sitt í hvoru lagi - og það getur ekki verið forseti þingsins sem færi með framkvæmdavald eins og annars ágætar hugmyndir Njarðar P Njarðvík gera ráð fyrir.

Allir hagsmunir uppi á borðum og má aldrei hafa svarið tryggð við önnur félög

Þá verður að innleiða það í stjórnarskrá að þingmenn og kjörnir valdhafar geri opinberlega grein fyrir sérhagsmunum sínum, eignum og hagsmunatengslum og láti af öðrum störfum og ábyrgðastöðum á meðan þeir gegna þingmennsku, ráðherradómi og öðrum helstu valdapóstum í þágu samfélagsins.  Einnig ætti alltaf að vera ljóst að þeir sem gegndu opinberu embætti hefðu ekki svarið trúnað eða tryggð við önnur félög, leynifélög eða samfélög  en það sem þeir væru að bjóða sig fram til að þjóna. - Val manna stæði þar á milli annaðhvort að þjóna leynifélagi sínu eða samfélagi okkar en aldrei hvort tveggja.

Boða til sérstaks stjórnlagaþings núna

Núna, svo fljótt sem unnt er, verður að boða til sérstaks stjórnlagaþings og sækja hugmyndir og reynslu í alla samanlagða sögu lýðræðislegra stjórnkerfa heimsins og leitast við að skapa úr því það besta sem að völ er á. - Vel að merkja þeir sem gæfu kost á sér til þess þings  ættu að þurfa vera án sérstakra tengsla við sérhagsmuni og þá gefast kostur á að rjúfa slík tengsl séu þau til staðar, og alls ekki að hafa svarið leynifélögum  trúnað og tryggð.

Þekking og reynsla heimsins höfð að leiðarljósi

Njörður P Njarðvík hefur rétt fyrir sér um að nú verður að stofna „Annað lýðveldið Ísland“ og það á ekki að vera hlutverk alþingis heldur sérkjörins stjórnlagaþings að semja nýja stjórnarskrá, en það verður að byrja á að afla þekkingar og reynslu úr reynslusjóði heimsins með þá útgangspunkta að búa til lagskipt þvers- og krusskerfi þar sem sjálfvirkar eftirlits- og aðhaldsfunksjónir eru innibyggðar í kerfið með skýrum aðskilnaði einstakra þátta, laga og funksjóna byggð á lýðræðislegri ábyrgð og kjöri til mismunandi grunnpósta, og ófrávíkjanlegum reglum um að fulltrúar þjóðarinnar séu ekki bundnir öðrum  miklum hagsmunum eða trúnaði og tryggð við önnur félög eða samfélög en það sem þeir bjóða sig fram til að annast.

Við eigum hér einstakt tækifæri til að byggja upp frá grunni á því besta sem reynsla heimsins ætti að hafa kennt okkur - vilji íslendingar í raun eitthvað læra.  - Áfallið væri þá ekki til einskis.

Nú fer að hitna undir stjórnvöldum, – þjóðin mætti

... Og Mogginn heiðarlegastur um fréttaflutninginn eða hvað? - Segir „fjölmenni“ fremur en að skrökva að lesendum. RÚV segir að þetta séu 1500 manns hér á þeim fundi sem þessar myndir sýna. 

Ekki veit ég hvaðan lögreglu og þægum fjölmiðlum koma tölur yfir fjölda mótmælenda á Austurvelli en undarlegar eru þær.

Á sínum tíma þegar Austurvöllur var nær fullur af fólki árið 1984 í BSRB-verkfallinu, sagði lögreglan að 12 þúsund manns hefðu verið á vellinum og enginn véfengdi þá tölu. Venjulega miða ég við þá tölu þegar ég met fjöldann á svæðinu, þ.e. fullur en ekki troðfullur tæki Austurvöllur 12 þúsund manns.

Ég held jafnvel að fundastjóri og fundaboðendur átti sig ekki á hve margt fólk var í dag lengra frá þeim eða allt frá stéttinni kringum Jón Sig og að Borginni. Þar var t.d.  erfiðara að komast um til að taka myndir en framar, og þar sem ég sæki líka sjónarhronið frá sviðnu á margar myndir hef ég tekið eftir að þaðan er ómögulegt að átta sig á hvort margt eða fátt er handan fremstu runnanna. - Sjónarhorn iðandi eftirlitsmyndavélar lögreglu er einmitt það sama og frá sviðinu (kannski ekki tilviljun hvar sviðið fær að vera).

Þá er heldur aldrei fullmætt fyrr en svona korter er liðið á fundinn. - Rétt fjöldatala ætti alltaf að vera þegar flest er.

Ef 12 þúsund manns komast með góðu móti fyrir á Austurvelli þá eru örugglega fleiri hér en 1500 manns eins og RÚV greindi frá.

- Nær væri að ætla að a.m.k. 6-7 þúsund manns hafi mætt á Austurvöll í dag.

- Um fundinn og ræðurnar má lesa hér á Nei.

Efstu myndir hér eru teknar frá sviðnu, en þéttnin var ekki minni frá Jóni Sig og að Borginni, það sést neðar:

 

... og svo aftar í mannhafinu eða frá bekkjunum við styttu Jóns Sigurðssonar:

 

 

... og svo bara bland í poka:

 

Fjórtándi fundurinn á Austurvelli

Steingrímur sannar gildi þess að eiga „rödd“ á vettvangi

Steingrímur J Sigfússon og Ögmundur Jónasson að ógleymdu ASÍ hafa margoft sannað hve mikilvægt er að eiga „rödd“ og aðkomu að vettvangi ákvarðanna Evrópu, þó svo hér sé Steingrímur að tala á vettvangi Evrópuráðsins en áhrif Ögmundar og ASÍ hafi verið í samráðsferlum við ákvarðanatökur ESB vegna málefna vinnumarkaðar Evrópu vegna aðildar íslenskra launþegasamtaka.

Í raun er öflug „rödd“ og rök miklu meira virði ein og sér en atkvæði eitt og sér. Þess vegna skiptir aðild okkar að ESB gríðlega miklu máli því þar fáum við „rödd“ og aðkomu að öllum ákvarðanatökuferlum ESB.

ESB er byggt upp á hugmyndum um „samstöðulýðræði“

Í ESB er í raun iðkað „samstöðulýðræði“ sem merkir að leitast er við að mál séu ekki til lykta leidd við eindregna andstöðu einhvers aðila hópsins. Það birtist svo á margvíslega vegu, m.a. með því að allt annarskonar valdastofnun formar og leggur fram tillögur, þ.e. framkvæmdastjórn ESB, en sú sem tekur endanlegar ákvarðanir í málum sem er ráðherraráðið.

Á leiðinni þar á milli fara mál langa leið sem sumir kvarta yfir að sé of tímafrek. Tilgangurinn er þó samráð við alla sem mál snerta og að allar „raddir“ komist að. Á þeirri vegferð ákvarðanna frá tillögum framkvæmdastjórnar (einn frá hverju landi) til ráðherraráðs (einn frá hverju landi) er Evrópuþingið mikilvægasti áfanginn en það getur ýmist fellt mál, sent til baka til frekari vinnslu eða kallað eftir málum frá framkvæmdastjórninni.

Þessi vegferð mála kallar líka á að öll gögn séu raunverulega uppi á borðum, að allt sé þýtt á öll tungumálin og öll gögn séu aðgengileg öllum. Það gerir feikna kröfur en gefur líka stundum höggstað á ESB þegar ekki er hægt að fela neitt og 27 þjóðir horfa yfir axlir allra embættismanna, en opnari og traustari stjórnsýsla finnst ekki.

Í þessu ferli „samstöðu- og samráðslýðræðis“ sem íslendingar eru alls óvanir, hallar á þá stóru og valdmiklu í þágu þeirra litlu, - tilgangurinn er að það sé ekki afl heldur samstaða og sátt sem ráði niðurstöðu, þó svo stundum, jafnvel of oft, kosti það átök, samningatækni og hrossakaup að lenda málum.

Allir inn enginn út en við ein eftir í EFTA

Bandalagið var stofnað til að stuðla að varðveislu friðar í Evrópu með samstöðu, samskiptum og viðskiptum milli landanna. Árangurinn er sá að nær öll lýðræðisríki Evrópu hafa gengið í ESB en ekkert ríkjanna hefur íhugað úrsögn - á sama tíma sitjum við nær ein eftir í EFTA sem Bretar stofnuðu til að þurfa ekki að gang í EB en geta dreymt drauma um að ráða mestu allra um viðskipti bæði innan Breska Samveldis og í Evrópu. - En jafnvel Bretar eru löngu gengnir úr EFTA og í ESB.

Heimsveldisdraumar hafa áhrif á stöðu Breta

Enn leggja hagsmunaðilir sem eiga mikið undir í viðskiptum innan Breska samveldisins mikla áherslu á að eiga sína fulltrúa og talsmenn allstaðar þar sem viðskiptahagsmunir Breta koma við sögu, enda miklir hagsmunir í húfi fyrir sum bresk fyrirtæki, sem fremur vilja vegna þeirra hagsmuna auka áhrif og völd Breta byggð á heimsveldisdraumnum og Breska samveldinu en á Evrópu.

Meðal breskra samveldissinna heitir það „að horfa fremur til heimsins“ en til Evrópu - það merkir að fórna Evrópu-tengslum til að auka Samveldis-tengsl  - enda þar er Bretland krúnan. Samvedlishagsmunir Breta leiddu þá um hríð frá ESB með stofnun EFTA en voru nær þjóðagjaldþroti að sögn Daniel Hannan í grein hans í Mogga þegar Bretar gengu í ESB (- og björguðu sér þá væntanlega frá þjóðargjaldþroti með ESB-aðildinni), það má því segja að Samveldið og viðskiptahagsmunir fyrirtækja innan þess hafi veikt stöðu Breta í Evrópu með því að tefja, seinka og trufla ESB-þáttöku Breta.

Geng ESB og fyrir Breska samveldið í 15 ár

Daniel Hannan, bretinn sem ESB-andstæðingar hampa mikið er fyrst og fremst Samveldissinni sem vill fórna Evróputengslum Breta til að byggja undir Samveldis- og heimsveldisdrauminn og þá viðskiptahagsmuni sem þar eru í veði. Hann hefur í 15 ár verið þingmaður á þingi ESB til að berjast geng ESB. Hann lagði það til á sínum tíma að Bretar gengju úr ESB og aftur í EFTA  „til að geta byggt upp á grundvelli Breska samveldisins í stað Evrópu“ - þ.e. á leifum breska heimsveldisins og draunum um endurreisn þess sem viðskiptaheildar.

Og rök úr þessum þankagangi kópera svo sumir Íslendingar.

Hins vegar vilja Norðurlandabúar ákafir fá okkur í  ESB til að efla sitt lið, en fulltrúar Breta hafa engan áhuga á aðild Ísland að ESB þó þeir verði að sætta sig við hana ef við viljum, heldur segja Bretar allir sem einn að við ættum að láta okkur EES duga því þá senda þeir okkur reglur í áskrift en eru lausir afskipti smáþjóðar með kröfur og áhrif innan bandalgsins.

Jafnvel nafn samtaka ESB-andstæðinga „Heimssýn“ er komið frá frasa breskra Samveldis- og heimsveldissinna „horfum til heimsins“ sem merkir í þeirra munni „eflum Breska Samveldið og látum okkur dreyma um heimsveldið“.

Við eigum að vera menn til að þora að setjast til borðs þar sem ákvarðanir eru teknar og láta í okkur heyra og til okkar taka eins og Steingrímur J gerði hjá Evrópuráðinu.

- Og við eigum ekki að láta nokkurn mann segja okkur að þar sem við höfum „rödd“ hefðum við ekki áhrif, - það sannar Steingrímur J manna best, hvað þá heldur þegar röddinni fylgir atkvæði og neitunarvald í grundvallarmálum.

Frysting tekin fyrir hjá Evrópuráðsþinginu

Afbragðs listaverk frá „skrílnum“

Á vefritinu Nei. er nú á forsíðu afbragðs gott margmiðlunarband um atburðina við Borgina. Slóðin er hér.

Þar er m.a. bent á í frábærum textanum að okkur er bannað að „persónugera“ afglöp stjórnvalda - en sömu stjórnvöld heimta að fá að persónugera skoðanir og mótmæli mótmælenda - heimta að sjá andlitin, heimta að geta skráð þátttakendur - þá sem ekki fá að vera þjóðin.